Թափանցիկ անգույն լուծույթ:

Յուրաքանչյուր մլ պարունակում է.

Ակտիվ բաղադրանյութ` 50 մգ լիդոկային:

Օժանդակ բաղադրանյութեր` թեթև հեղուկ պարաֆին, իզոպրոպիլ միրիստատ, պրոպիլպարաբեն: 1 դեղաչափը պարունակում է 7.8 մգ լիդոկային:

Տեղային անզգայացնող, ԱԲՔ կոդը՝ N01BB02:

Ամիդային շարքի տեղային անզգայացնող: Ապահովում է տեղային անզգայացնող ազդեցություն նյարդային ազդակի առաջացման և հաղորդման պաշարման ճանապարհով: Ազդեցության մեխանիզմը կապված է նատրիումի իոնների նկատմամբ նեյրոնի թաղանթի թափանցելիության կայունացման հետ: Էլեկտրոգրգռողականության շեմը բարձրանում է և, հետևաբար, ազդակի փոխանցումը պաշարվում է: Լիդոկայինի ազդեցությունը զարգանում է 1 րոպեի ընթացքում և տևում է 5-6 րոպե: Զգայողականության իջեցված վիճակը 15 րոպեի ընթացքում աստիճանաբար անհետանում է:

Ներծծումը. լորձաթաղանթի վրա տեղային օգտագործման դեպքում լիդոկայինը ներծծվում է տարբեր աստիճաններով՝ կախված դեղաչափից և կիրառման տեղից: Լորձաթաղանթի մեջ ներթափանցման արագությունը ազդում է ներծծման վրա:

Տեղաբաշխումը. լիդոկայինը տեղաբաշխվում է լավ արյունամատակարարվող օրգաններում, այդ թվում երիկամներում, թոքերում, լյարդում, սրտում, ինչպես նաև թափանցում է ճարպային հյուսվածքի մեջ: Թափանցում է ընկեքի մեջ պասիվ դիֆուզիայի ճանապարհով: Ընկերքում տեղաբաշխումը կարող է բավարար լինել պտղի մեջ թափանցելու և թունավոր մակարդակի հասնելու համար: Մոր կողմից դեղը ընդունելուց հետո մի քանի րոպեների ընթացքում Լիդոկայինը արագ թափանցում է ընկերքի միջով՝ հայտնվելով պտղի արյան հոսքի մեջ: Պլազմայի սպիտակուցների հետ Լիդոկայինի կապումը նշանակալի չափով կապված է դեղի խտությունից և պլազմայում ալֆա-1-ացիդ գլիկոպրոտեինից (ԱԱԳ) : Կան տվյալներ սպիտակուցների հետ լիդոկայինի կապման վերաբերյալ՝ 33-80 %: Դա ցույց է տալիս, որ պլազմայի սպիտակուցների հետ կապումը մեծանում է միզարյունություն ունեցող և երիկամային փոխպատվաստում ստացած հիվանդների մոտ և ուժեղանում է սրտամկանի սուր ինֆարկտից հետո: Վերջինս բնութագրվում է նաև ԱԱԳ-ի մակարդակի բարձրացմամբ: Սպիտակուցների հետ կապումը կարող է նվազեցնել ազատ լիդոկայինի ազդեցությունը կամ նույնիսկ առաջացնել արյան պլազմայում դեղի ընդհանուր խտության բարձրացում:

Նյութափոխանակությունը. Լիդոկայինը նյութափոխանակվում է լյարդի միկրոսոմալ ֆերմենտների մասնակցությամբ, օքսիդացման հետևանքով հիմնայնության նվազեցումը տեղի է ունենում մի քանի րոպեների ընթացքում: Նյութափոխանակության արագությունը կախված է լյարդում արյան հոսքից և , որպես արդյունք, կարող է խանգարվել սրտամկանի ինֆարկտից հետո և/կամ կանգային սրտային անբավարություն ունեցող հիվանդների մոտ : Լիդոկայինի կենսափոխանակման արդյունքում առաջանում են նյութափոխանակության արգասիքներ՝ մոնոէթիլգլիցինէքսիլիդիդ (ՄԷԳՔՍ) և գլիցինէքսիլիդիդ, որոնք օժտված են նշանակալիորեն քիչ արտահայտված հակաառիթմիկ ակտիվությամբ:

Արտազատումը. շուրջ 90%-ը նյութափոխանակության արգասիքների և 10% -ը անփոփոխ ձևով արտազատվում է երիկամներով: Չփոփոխված դեղի արտազատումը մեզով մասնավորապես կախված է մեզի pH-ից: Հաղորդվում է, որ թթվային մեզը բերում է դեղի՝ մեզով արտազատման մեծացմանը: Լիդոկայինի կիսադուրսբերման ժամանակահատվածը (Т1/2) լյարդի հիվանդություններով հիվանդների մոտ ավելի երկար է :

Ատամնաբուժական պրակտիկայում, բերանի խոռոչի վիրաբուժությունում, օտոլարինգոլոգիական (ԼՕՌ) պրակտիկայում, դերմատոլոգիայում (մաշկաբանությունում) լորձաթաղանթների տեղային անզգայացնամ համար:

Ցողաշիթը ցողացրել լորձաթաղանթի վրա: Յուրաքանչյուր ցողացրման դեպքում ցողաշիթի 1 բաժինը մակերևույթի վրա բաց է թողնում 5 մգ լիդոկային: Դեղաչափը կախված է ցուցումից և անզգայացվող մակերևույթի մակերեսից: Արյան պլազմայում լիդոկայինի բարձր դեղաչափից խուսափելու համար անհրաժեշտ է ընդունել բավարար ազդեցություն ապահովող նվազագույն դեղաչափը: Սովորաբար 1-3 ցողացրումը բավարար է: Առավելագույն դեղաչափը 40 ցողացրում 70 կգ մարմնի զանգվածի դեպքում (300 մգ կամ 4.5 մգ/կգ): Կողմնորոշող դեղաչափերը տարբեր ցուցումների դեպքում

Ցուցում	Դեղաչափ (ցողացրումների թիվը)
Ատամնաբուժություն	1-3
Բերանի խոռոչի վիրաբուժություն	1-4
Օտոլարինգոլոգիա	1-4
Մաշկաբանություն	1-3

Թրջված վիրախծուծի միջոցով դեղը կարելի է տարածել մեծ մակերևույթների վրա: Լյարդային և/կամ սրտային անբավարարությամբ հիվանդների համար խորհուրդ է տրվում դեղաչափը 40% նվազեցնել: Ցողաշիթի օգտագործման ժամանակ սրվակը պետք է պահել ուղղահայաց դիրքով:

Տեղային ազդեցություններ. մշակվող մակերևույթի վրա ցողաշիթի ընկնելու պահին հնարավոր է այրման զգացում, որը դադարում է անզգայացման հասունացման պահից (1ր ընթացքում):

ԿՆՀ-ի կողմից. գլխացավ, գլխապտույտ, քնկոտություն, ականջներում աղմուկ, հազվադեպ, գրգռվածություն, էյֆորիա (խնդահեղություն), ապակողմնորոշում, դող, ցնցումներ:

Սիրտ-անոթային համակարգի կողմից. եզակի դեպքերում՝ զարկերակային թերճնշում, հազվասրտություն:

Ալերգիկ ռեակցիաներ. մաշկային ցան, քոր, եզակի դեպքերում՝ անաֆիլակտիկ շոկ:

• Ծոցային հանգույցի թուլության համախտանիշ տարեց մարդկան մոտ,
• Արտահայտված հազվասրտություն,
• AV պաշարում II և III աստիճանի (բացառությամբ այն դեպքերի, երբ ներմուծված է զոնդ փորոքների խթանման համար),
• Սրտածին շոկ,
• Հիպովոլեմիա (արյան ծավալի նվազում),
• Անամնեզում էպիլեպսանաման ցնցումների առկայություն,
• Լյարդի և երիկամների ֆունկցիայի արտահայտված խանգարում,
• Մանկական տարիք մինչև 12 տարեկան,
• Լիդոկայինի նկատմամբ գերզգայունություն, Ատամնաբուժական գիպսերի կաղապարների ստացման համար ցողաշիթի օգտագործումը հակացուցված է՝ արտածծման (ասպիրացիայի) վտանգից ելնելով:

Զգուշությամբ նշանակել լյարդի ֆունկցիայի խանգարում, արյան շրջանառության անբավարարություն, զարկերակային թերճնշում, երիկամային անբավարարություն, էպիլեպսիա ունեցող հիվանդներին: Այդ դեպքերում պահանջվում է դեղի դեղաչափի փոքրացում: Հատուկ զգուշությամբ պետք է ընդունել դեղը լորձաթաղանթների վնասվածքների առկայության դեպքում, շատ ծեր և/կամ տկար հիվանդներին, որոնք արդեն ստանում են Լիդոկայինի տիպի դեղեր՝ սրտաբանական խնդիրներից ելնելով: Անհրաժեշտ է խուսափել ցողաշիթի ներս ընդունելուց կամ աչքիեր հետ շփումից, կարևոր է կանխել ցողաշիթի անցումը շնչուղիներ ( ելնելով ասպիրացիայի առաջացման վտանգից): Ըմպանի վրա դեղի կիրառումը պահանջում է հատուկ զգուշություն:

Ախտանիշները. Սրտխառնոց, փսխում, մաշկային ծածկույթների գունատություն, հոգեկան գրգռվածություն, դող, կլոնիկ-տոնիկ ցնցումներ, կոլապս, ԿՆՀ-ի ընկճում:

Բուժումը. ԿՆՀ-ի և սիրտ-անոթային համակարգերի կողմից ախտանիշների դեպքում անհրաժեշտ է ապահովել թարմ օդով, թթվածնի մատակարարում և/կամ արհեստական շնչառության անցկացում: Ցնցումների վերացման համար անհրաժեշտ է ներարկել 50-100 մգ դեղաչափով սուկցինիլխոլին կամ 5-15 մգ դեղաչափով դիազեպամ: Հնարավոր է նաև կարճատև ազդեցության բարբիտուրատների օգտագործում (նատրիումի թիոպենտալ): Լիդոկայինի սուր թունավորման դեպքում դիալիզը արդյունավետ չէ: Հազվասրտության, հաղորդելիության խախտման դեպքերում նշանակում են ն/ե ատրոպին 0.5-1 մգ դեղաչափով, սիմպատոխթանիչ դեղեր: Սրտի կանգի դեպքում անհապաղ կատարել սրտի մերսում:

Հետևայալ դեղերի հետ միժամանակյա օգտագործման դեպքում արյան պլազմայում նվազում է Լիդոկայինի խտությունը. քլորպրոմազին, ցիմետիդին, պրոպրանոլոլ, պետիդին, բուպիվակային, խինիդին, դիզոպիրամիդ, ամիտրիպտիլին, իմիպրամին, նորտրիպտիլին: IA խմբի հակաառիթմիկ դեղերի (այդ թվում խինիդինի, պրոկաինամիդի, դիզոպիրամիդի) հետ միաժամանակ կիրառման դեպքում տեղի է ունենում Q-T միջակայքի երկարում և, շատ հազվադեպ, հնարավոր է AV պաշարման կամ փորոքների թելիկախաղի առաջացում: Ֆենիտոինը ուժեղացնում է Լիդոկայինի՝ սրտամկանը ընկճող ազդեցությունը: Պրոկաինամիդի հետ միաժամանակ ընդունելու դեպքում հնարավոր է զառանցանք, ցնորք (հալյուցինացիա): Լիդոկայինը կարող է ուժեղացնել նյարդամկանային հաղորդման պաշարում առաջացնող դեղերի ազդեցությունը, քանի որ վերջիններս նվազեցնում են նյարդային ազդակի հաղորդումը: Գլիկոզիդներով թունավորման ֆոնի վրա Լիդոկայինը կարող է ավելի ծանրացնել AV պաշարումը: Էթանոլը ուժեղացնում է Լիդոկայինի՝ շնչառությունը ընկճող ազդեցությունը:

Պիտանելիության ժամկետը` 3 տարի: Չօգտագործել պիտանելիության ժամկետը սպառվելուց հետո:

Բաց է թողնվում առանց դեղատոմսի:

5% տեղային օգտագործման ցողաշիթը՝ լցված 15 մլ պլաստմասե սրվակում, համակցված մեխանիկական ցողացրիչի հետ, ներդիր-թերթիկի հետ տեղադրված է ստվարաթղթե տուփում:

Պահել երեխաների համար անհասանելի, զով, խոնավությունից ու լույսից պաշտպանված տեղում: